De lachende eland - Sten Treland

Boek details:
Auteur: Sten Treland
Titel: De lachende eland
Originele titel: Den leende elg
Vertaling: Kate Feidisen
Verschijningsdatum: 2013
Bladzijde: 304
Uitgeverij: WPG Uitgevers
ISBN: 9789022328743

Samenvatting:
Een shuttlebus op weg naar de luchthaven van Oslo. Een ontploffing. Dood. Overal dood. Noren, Fransen. Amerikanen, Vlamingen. opvallend veel Vlamingen. Een ongeluk? Een Vlaamse journalist trekt naar Noorwegen op onderzoek. Hij maakt er kennis met Kjersten Andersen, die het onderzoek leidt. Moord, doodslag, bloed, seks, drugs, een stevige portie Noorse koelbloedigheid en een vleugje Belgisch absurdisme zijn de ingrediënten van deze intrigerende thriller. De Scandinavische golf levert met de regelmaat van een Zwitsers zakhorloge topthrillers af. Het debuut van Sten Treland (Oslo, 1973) De lachende eland is er zo een. Treland groeide op in Oslo, woonde een tijd in Amsterdam en Antwerpen. De voormalige kok verhuisde daarna naar Italië, waar hij in 2005 veroordeeld werd tot drie maanden cel. De lachende eland is al in het Nederlands vertaald nog voor het boek in Noorwegen in de rekken ligt...ongezien.

De auteur:
Sten Treland is het pseudoniem van auteur en ex-oplichter Stan Lauryssens en recensent Joost Houtman. Twee Vlamingen waarvan Lauryssens naar eigen zeggen nog nooit in Noorwegen is geweest. Houtman is ten tijde van het boek maar een keertje in Noorwegen geweest om Jo Nesbø te interviewen. Hij bleef een lang weekend en heeft alle locaties waar hij geweest is in het boek gebruikt. Ten tijde van de uitgave van het boek was het niet bekend dat het Vlaamse duo erachter zat. Er is veel moeite gedaan om Sten Treland op een Noor te laten lijken, zie de twee onderstaande artikelen van de uitgever over het boek:
- Is het een damhert, is het een edelhert?
- De Schrijver Dicteert: Sten Treland (interview met Stan Treland).

Eind december 2013 heeft het blad Humo het tweetal ontmaskerd. Het artikel van Humo is hier terug te vinden. Na De lachende eland is Joost Houtman alleen verder gegaan onder de pseudoniem Sten Treland. Samen met de boeken De averechtse lynx en De zwarte olifant is de dierntrilogie rondom Ruben de Jongh compleet.

Het boek:

Onze-Lieve-Vrouwe-kathedraal

Het boek bestaat uit drie delen. In het eerste deel maken we in Oslo op donderdag 25 april om 19:27 uur kennis met een gescheiden man met zijn vijftienjarige zoon Jeffrey die in een shuttlebus op de E6 zitten. De bus rijdt op methaangas en volgens de chauffeur van de kakbus zijn beleid en debiel dezelfde letters. Het is zijn unieke visie over het gebruik van methaangas in een bus. Helaas rijdt de shuttlebus bijna een eland aan. Het heeft een ongeluk tot gevolg, want de methaangastank ontploft en bijna alle inzittenden overleven het niet. De eland overleeft het wel. Het ongeluk wordt onderzocht door de politie van Oslo en wel door Kjerstin Andersen en haar vaste politiepartner en los-vaste partner in de liefde Gunnar Nielsen. Kjerstin werkt sinds enkele jaren voor de Seksjon for Organisert Kriminalitet of Org.krim. Met 200
medewerkers is Org.krim de grootste antimisdaadsectie bij de Noorse politie.

In de shuttlebus zaten naast Noren ook vier Vlaamse slachtoffers. Ze kwamen alle vier uit Antwerpen en zo ontstaat de link met Antwerpen waar Ruben de Jongh woont. Ruben heeft twee dochters, de tweeling Claudia en Sarah van veertien jaar. Hij is zelf eenenveertig jaar oud. Zijn vrouw Caterina is overleden. Ruben is regelmatig te vinden in Café Breughel te Antwerpen en het ongeluk in Oslo is in het café het gesprek van de dag. Er wordt gespeculeerd over een aanslag door geitenneukers of een nieuwe Anders Breivik.

Stadhuis Antwerpen

Ruben was vroeger nieuwslezer, maar net na de aanslag van Breivik is zijn populariteit sterk gedaald en tegenwoordig zit hij aan de drank in het café. Toch laat het busongeluk hem niet los en krijgt hij een tip dat het ongeluk een aanslag was. Vanuit Antwerpen gaat Ruben op zoek naar wie achter de aanslag zat. In Oslo gelooft Kjerstin niet dat het een ongeluk was en gaat tegen beter weten in op zoek naar bewijzen. Zo wisselt het verhaal in een sneltreinvaart tussen Antwerpen en Oslo. Elk hoofdstuk is voorzien van plaats, datum en tijdstip en het zijn nogal wat hoofdstukken. Ruben gaat uiteindelijk naar Oslo om zijn onderzoek dar voort te zetten en ontmoet daar uiteindelijk Kjerstin. Samen proberen ze erachter te komen wie de aanslag heeft gepleegd en beleven ze zotte avonturen.

Conclusie:
Het boek is niet geschreven door een Scandinavische schrijver, maar dat maakt mij persoonlijk niets uit. Ik lees boeken die iets met Scandinavië hebben te maken en dit boek is er een van. Ze hadden voor mij niet zo geheimzinnig hoeven te doen. Het taalgebruik is duidelijk Vlaams en stoort niet. Het is vlot geschreven en er is genoeg actie aanwezig in het boek. Ook de achtergrond van de hoofdpersonen wordt voldoende uitgewerkt. Wat wel opviel is dat er veel gekotst werd door verschillende personen.

Stadhuis Oslo

Het plot is leuk bedacht, een busongeluk onderzoeken als een aanslag en dan zo in de nesten te komen. Leuk en vlot boek die gedeeltelijk in Antwerpen en Oslo plaatsvindt. De lachende eland is het eerste deel van de trilogie die verder nog bestaat uit De averechtse lynx en De zwarte olifant. Wie weet lees ik die delen nog eens een keer om te weten hoe het met Ruben de Jongh afloopt.

Erg leuk gedaan zijn de elandjes in de kantlijn. Het valt eerst niet op omdat elk hoofdstuk begint met een elandje, maar zodra er in het verhaal een eland wordt genoemd, is er een elandje opgenomen in de kantlijn. Op de bladzijdes 13, 37, 79, 248, 270 en 333 is dit te zien. Op bladzijde 270 wordt in de tekst vier elanden genoemd en staan er ook zoveel in de kantlijn. Zo zijn er nog meer verwijzingen in het boek die te maken hebben met het feit dat Sten Treland twee Vlaamse schrijvers zijn. De verwijzingen zijn terug te vinden in het Humo interview.

Wetenswaardigheden:

• Een Belgische slachtoffer Youri de Keijzer was eigenaar van Sea Horse Trading (het bedrijf bestaat wel, maar is een Canadees bedrijf) en van restaurant Smørgåsbord op de Meir. Het restaurant bestaat niet.
• Kim Novak in de film Vertigo van Hitchcock.
• Kjerstin woont in een flat in de Hausmanns gate in de Oslose wijk Vulkan.
• Mathallen, de overdekte markt in Oslo.
• Oslo katedralskole.
• De nieuwe wijk Tjuvholmen met een galerie van onder andere Magne Furuholmen, de toetsenist van A-ha.
• Astrup Fearnley Museum of Modern Art.
• Dierenpark Planckendael. Er ontsnapt een eland uit het dierenpark. Schrijver Joost Houtman groeide op aan de achterzijde van de dierentuin en werd ’s nachts gewekt door gebrul van leeuwen en tijgers en gekrijs van papegaaien. Het verknipte zijn geest voorgoed en is voorgoed vastgelegd in de Sten Treland dierentrilogie. (Bron: WPG Uitgevers).
• Jacques Brel met het nummer Ne me quitte pas.

• Interessante quote van Marc: De wereld is klein, maar ik zou hem niet willen stofzuigen.
• Den Nørske Sjømannskirke in Antwerpen speelt een belangrijke rol in het verhaal. Hier is ook het interview van de ontmaskering van Sten Treland gehouden. 

Den Nørske Sjømannskirke. Foto van Ad Meskens. 

• Het Scandic Vulkan Hotel.
• BBI (Bijzondere Belastinginspectie).
• Een Belgisch ELG pistool in de bus bij het ongeval.

ELG pistool.

• Het mailadres Oudaen@gmail.com wordt in het boek gebruikt.
• Ruben noemt vaak Latijnse oneliners.
• Wijnrestaurant Pazzo in Antwerpen.

Recensies:
- Cleeft
- Hebban
- Ranking the books
- De Leesfabriek
- Thrillerlezers
- Telegraaf
- De Vries boeken
- Dump Magazine
- Biebblog
- Wraak van de dodo
- Geboekt
- Ansiel